تزریق دارو

داروهای ضد حساسیت بویژه کورتونها:

  مطالعات متعدد دربار ه مقایسه تزریق عضلانی کورتونها با مصرف خوراکی آنهاتفاوت معنی‌داری در پیامد بیماریها نشان نداده‌اند، از طرفی مصرف خوراکی کورتونهامشکلاتی مثل درد، اضطراب و هزینه‌های مربوط به تزریق دارو را به دنبال ندارد ومعمولا به خوبی از سوی بیماران در هر گروه سنی تحمل می‌شود و دارای عوارض جانبی کمتر یا ملایمتری است.

 ویتامین ب12 وب کمپلکس:

  یکی از موارد رایج در میان اغلب مردم و نسخه برخی از پزشکان، تزریق هفتگی ب12و ب کمپلکس است، اما بهتر است بدانیم کمبود ویتامین ب 12 چندان شایع نیست و درافرادی که رژیم غذایی متعادل شامل گوشت، تخم مرغ ، ماهی، شیر و دیگر فرآورده هایلبنی دارند، میزان نیاز روزانه آنها به این ویتامین برطرف شده است و دیگر نیازی به مصرف مکمل ویتامین ب12 ندارند و تزریق هفتگی ب12 کاری بس بیهوده و گاهاً مضر است. کمبود این ویتامین در افرادی اتفاق می افتد که به مدت طولانی گوشت مصرف ننموده اند( مثل افرادی که رژیم گیاه خواری دارند) یا قسمتی از معده آنها برداشته شده است ویاافرادی که مصرف طولانی مدت داروهای مهارکننده ترشح اسید معده را داشته اند که دراینصورت طبق صلاحدید پزشک شکل تزریقی آن تجویز میگردد. در صورت کمبود بقیه ویتامینهای خانواده ب نیز که البته تشخیص آن بعهده پزشک است ، میتوان از شکل خوراکی ویتامین ب کمپلکس بهره جست. 

 مسکن ها:

  یکی دیگر از دستجات دارویی که در بسیاری از موارد بطور غلط به شکل تزریقی تجویز میشود داروهای مسکن است، این موضوع بحدی بوده که باعث شده در اثر مصرف بیش ازحد آنها بویژه در مورد دیکلوفناک، عوارض نسبتاً نادر شکل تزریقی دارو با شیوع درخور توجهی بصورت فلج پا در ایران مشاهده شود و در نهایت برای جلوگیری از این عارضه توزیع داروهای مسکن تزریقی فقط محدود به بیمارستانها و در مانگاهها شود، حال آنکه در این باره نیز در مواردی که مسکن های خوراکی در دسترس است و بیمار قادر به مصرف خوراکی آنهاست استفاده از روش تزریقیجایز نمی باشد و جز در مواردی که بیمار مبتلابه درد حاد میباشد روش تزریقی جایز نبوده و هزینه و خطرات احتمالی بیشتری دارد.

  نتیجه گیری:

  جز در موارد استثنا، هیچ یافته قطعی مبنی بر اینکه روش تزریقی بر مصرف خوراکی داروها ارجحیت دارد، وجود ندارد بلکه معایبی چون درد، احتمال ورود اتفاقی سوزن به بدن، امکان انتقال عفونت، هزینه درمانی بالا، نیاز به افراد کارشناس جهت تزریق، عدم امکان حذف دارو در صورت تزریق بیش از حد، ایجاد آبسه در محل تزریق و... را نیزدارد.

  بهتر است بدانیم که داروهای تزریقی برای زمانهایی است که اثر سریع درمانی ضروری است، یا بیمار قادر به مصرف داروی خوراکی نیست، یا مواردی که دارو در صورت مصرف از راه خوراکی از بین رفته و بی اثر میشود ویا از دستگاه گوارش قابل جذب نمی باشد و استفاده از آن در سایر موارد چندان موجه ومنطقی نیست.