برای هواگیری پکیج به شکل زیر عمل می کنیم:
1- ابتدا دستگاه گرمایش مرکزی ( پکیج ایران رادیاتور ) را خاموش می کنیم. و سپس بعد از گذشت چند دقیقه تک به تک و از طریق پیچ های هواگیری که در انتهای هر رادیاتور می باشد ، عمل هواگیری را انجام می دهیم.
در نهایت فشار دستگاه را از طریق شیر پر کن تعبیه شده در قسمت پایین آن بین 1.5 bar تا 1.7 bar تنظیم و دستگاه را روشن می کنیم.
2- در صورتیکه سیستم شوفاژ شما مدار باز باشد ( موتورخانه مرکزی)
ابتدا پمپ سیرکولاسیون مدار شوفاژ ( واقع در موتورخانه ) را خاموش می کنیم و سپس بعد از گذشت چند دقیقه اقدام به هواگیری رادیاتورها از طریق پیچ یا شیر هواگیری که در انتهای هر رادیاتور تعبیه شده است می نماییم .
در نهایت پمپ سیرکولاسیون را مجدداً روشن می کنیم .
پکیج های گرمایشی از نظر نحوه قرار گرفتن و نصب به دو نوع پکیج دیواری و زمینی تقسیم می شوند .
همچنین پکیج های گرمایشی از نظر نوع سوخت مصرفی به چهار نوع تقسیم می شوند:
پکیج گازسوز (دیواری و زمینی بدون صدا )
پکیج گازوئیل سوز (زمینی با قابلیت نصب در موتورخانه یا انباری خارج از واحد مسکونی )
پکیج دوگانه سوز (زمینی با قابلیت نصب در موتور خانه یا انباری خارج از واحد مسکونی )
پکیج برقی (دیواری و زمینی بدون صدا )
پکیج های گازوئیل سوز و دوگانه سوز که از نوع پکیج های گرمایشی زمینی می باشند عمدتاً در ویلاها و ساختمانهای یک طبقه مورد استفاده قرار می گیرند.
مزایای پکیج شوفاژ گازی دیواری:
استقلال کامل هر واحد مسکونی
عدم اشغال فضای مفید
سهولت در نصب ، راه اندازی ، سرویس و نگهداری
در دسترس بودن پکیج شوفاژدیواری و امکان کنترل سیستم در داخل ساختمان
ایمنی بسیار بالا (بدلیل و جود سنسورهای آب گرم مصرفی و شوفاژ و سنسور دود)
تنظیم دما به میزان دلخواه
مصرف بهینه سوخت گاز ، راندمان احتراق و تبادل حرارت بالا و نتیجتاً کاهش هزینه گاز مصرفی
کارکرد آرام و بدون صدا
پارامترهای مهم برای انتخاب پکیج گازی دیواری:
نحوه اجرای دودکش ساختمان (عمودی تا بام یا دارای مسیر افقی )
سطح زیر بنا یا متراژ واحد مسکونی
مقدار آب گرم مصرفی مور نیاز
تامین هوای تازه یا اکسیژن مورد نیاز برای احتراق سوخت مصرفی پکیج