در مطالب قبلی در مورد فلج مغزی و نقش کمک پرستار در مراقبت و نگهداری از بیماران مبتلا
به فلج مغزی، عنوان شد. در این پست دو مورد از نمونه بیماران فلج مغزی و چگونگی برخورد
با آنها شرح داده شده است. هدف از این مطلب روشن تر شدن نحوه برخورد با مشکلات بیماران
مبتلا به فلج مغزی است.
طرح دو نمونه از مشکلات بیماران فلج مغزی
بیمار اول:
جانی یک کودک ده ساله است که برای او تشخیص فلج مغزی داده‌اند. او بیمار شماست و اولین
بار است که دارید او را می‌بینید. جانی با پدر، مادر و خواهر بزرگ‌ترش زندگی می‌کند. پدر و مادر
جانی نگران این هستند که جانی چطور می‌تواند تعامل با دیگران را یاد بگیرد. می‌بینید که جانی
از بریس پا و واکر استفاده می‌کند اما خیلی اوقات در حال حرکت است. خیلی خوب ارتباط برقرار
می‌کند و عادی غذا می‌خورد.
مادرش آهسته به شما می‌گوید که جانی گاه‌گاهی دچار انفجارهای هیجانی می‌شود اما آنها
می‌توانند در این مواقع به جانی کمک کنند تا آرامش خود را به دست آورد. خواهر جانی از این که
با جانی دیده شود خجالت می‌کشد، و این والدینش را نگران می‌کند. با این مورد چکار می‌کنید؟
نحوره برخورد با مشکل عنوان شده
اول این‌که، باید طرح و برنامه‌ی درمانی را بررسی کنید و ببینید که جانی چه مراقبتی در خانه
دریافت می‌کند و شما مسئول چه چیزی هستید.
دقت کنید که مداخله‌هایی برای انفجارهای خشم وجود دارد و والدین در برنامه‌ی درمانی جانی
بسیار نقش دارند. میتوانید به والدین جانی کمک کنید تا سازمان‌ها و فعالیت‌هایی در جامعه
پیدا کنند که جانی بتواند به آنها بپیوندد و با دیگر پسربچه‌های همسن خودش دوست شود.
صحبت کردن با خواهر جانی ممکن است بتواند دید بهتری از شرایط این دختر برای شما فراهم کند.
میتوانید با پرستار صحبت کنید و ببینید آیا عضو دیگری از تیم هست که بتواند به خواهر جانی
کمک کند ناتوانی برادرش را درک کند یا با آن کنار بیاید یا نه. به طور کلی، نیاز است که یک ارزیابی
از شرایط جانی داشته باشید و حواستان به هر نوع افزایش ناهنجاری یا مشکلی باشد که در طرح
درمان به آن توجه نشده است. و بعد، یافته‌های خودتان را با پرستار در میان بگذارید.
بیمار دوم:
امیلی یک دختر ۱۶ ساله است که تشخیص داده‌اند دچار فلج مغزی است. اخیراً برای تصحیح
افتادگی پایش یک جراحی داشته و به طور موقت بستری است و نمی‌تواند خیلی حرکت کند.
او بسیار عصبانی است و خیلی در تختش تکان می‌خورد.
مادر امیلی هم نگران است که نکند امیلی با این تکان‌ها به پای تازه عمل‌شده‌اش آسیب بزند.
از آن‌جا که این نگرانی اصلی مادر امیلی است و می‌بینید که امیلی هم خیلی مضطرب است،
تصمیم می‌گیرید با پرستار تماس بگیرید و دستورات جدیدی برای حدود تمرینات حرکتی در رختخواب
داده می‌شود. بخشی از طرح درمانی این است که به مادر امیلی آموزش بدهید چطور این تمرینات
را به خوبی با امیلی انجام دهد. نیاز است که ارزیابی‌های دیگری در مورد امیلی داشته باشید؟
نحوره برخورد با مشکل عنوان شده
از آن‌جا که امیلی بستری است، باید حواستان به پوستش باشد که تحریک و دچار آسیب نشده
باشد. این خیلی مهم است چون دارد مدام توی تخت تکان می‌خورد. میتوانید به مادرش آموزش
دهید که کاملاً مراقب این مورد باشد. بهترین شیوه برای انجام این کار شاید هنگام انجام تمرینات
حرکتی باشد. جنبه‌ی دیگر ارزیابی، وضعیت تغذیه‌ای و شرایط روده و شکم است. اگر امیلی خوب
مایعات و آب نمی‌نوشد و به اندازه‌ی حالت نرمال هم فعالیت ندارد یبوست موضوع مهمی است که
باید به آن توجه کنید. رژیم غذایی و عادات تخلیه‌ی روده و دفع او را با مادرش بررسی کنید. یافته‌هایتان
را به پرستار انتقال دهید.
- ۹۸/۰۳/۱۹